Emile Rommelaere (1873 - 1961)

België - ca. 1900

Rouwende zuster

Olieverf op doek, cm. 119x103

Em119x103.5ile Rommelaere (1873-1961) was een Belgisch kunstschilder, geboren in Brugge, waar hij een prominente rol speelde binnen de Brugse School, een groep kunstenaars die de schoonheid van Brugge en omgeving vastlegden. Hij begon zijn opleiding aan de Kunstacademie in Brugge (1884-1891) onder Louis de la Censerie, en vervolgde zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen onder Albrecht De Vriendt, inclusief het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten. In 1895 nam hij deel aan de Prijs van Rome, een prestigieuze kunstwedstrijd, en keerde hij terug naar Brugge om leraar te worden aan de Kunstacademie, een positie die hij tot 1942 bekleedde. Tot zijn leerlingen behoorde Leon Dieperinck. Rommelaere exposeerde in gerenommeerde zalen zoals de Salle Taets in Gent en de Galerie San Salvador in Brugge, en zijn werk is opgenomen in collecties zoals het Groeningemuseum in Brugge. Hij assisteerde De Vriendt bij muurschilderingen in de gotische zaal van het Brugse stadhuis, een project dat hij na De Vriendts dood in 1900 voortzette.

Dit schilderij toont een vrouw in traditionele, historische kleding, zittend met een sombere uitdrukking. Ze draagt een witte kap en een mantel over een jurk met een rood korset, groene rok en donkere mouwen, wat doet denken aan 17e- of 18e-eeuwse volkskleding, mogelijk een geïdealiseerde weergave van een zuster. In haar handen houdt ze een boek en een uitgedoofde kaars, symbolen van contemplatie, geloof en rouw. De neutrale, groenachtige achtergrond vestigt de aandacht op de vrouw, terwijl Rommelaere’s realistische stijl, met zachte licht- en schaduweffecten, de textuur van de stoffen benadrukt. De uitgedoofde kaars en haar lege blik suggereren rouw om een recent overlijden, een thema dat past bij de sentimentele sfeer van de late 19e en vroege 20e eeuw. Waarschijnlijk gemaakt tussen 1895 en 1910, met een grotere kans rond 1900, weerspiegelt dit werk Rommelaere’s vroege carrière, waarin hij genrestukken schilderde naast zijn bekende stadsgezichten van Brugge, zoals Zicht op de Predikherenrei te Brugge. Het schilderij sluit aan bij de romantische en realistische tradities waarin hij werd opgeleid, waarbij historische figuren werden gebruikt om universele gevoelens zoals verdriet en introspectie uit te drukken, een benadering die in deze periode nog steeds populair was.

Te zien in de Groene Kamer